Юньчик (герб)


В красном поле серебряный якорь с двумя лапами, на которых он и стоит, или, по объяснению других, два рыболовных крючка, обращённых в противоположные стороны и прикреплённых к шесту, который оканчивается двумя белыми крестами. На шлеме пять страусовых перьев.

Симон Окольский в своем гербовнике под названием «Orbis Polonus» 1641 года описывает герб Юнчик и приводит следующую легенду о гербе:

Dum hostis flumina decurrentia statiua sua disposuit, animadvertit Iunczik, & datis signis exercitui Christiano, hostem inuafit, dispersit. Sic hamo extraxit nominis gloriam, loco hamati piscis.Szymon Okolski, Orbis Polonus

Пока враг ставил свои посты вдоль реки, Юнчик, увидев их, подал сигнал христианскому войску, помогая разгромить и рассеять врага. Таким образом, вместо рыбы он поймал на крючок славу своего имени.Симон Окольский, Orbis Polonus

Каспер Несецкий в четвёртом томе своей работы под названием «Herbarz Polski», опубликованной в 1839 году Яном Непомуценом Бобровичем, описывает герб Юнчик и приводит следующую легенду о гербе:

Początek tego herbu ztąd zakładają, że Junczyk odważny żołnierz, skoro tylko wojsko nieprzyjacielskie, nad rzeką obóz swój położyło, zaraz dawszy znać wojsku Chrześcijańskiemu, sam na Poganów natarł, i z pomocą drugich, rozproszył. Za co mu tym kształtem herb nadany. Sukcessorowie jego, z Smoleńskiego wynieśli się do Żmudzi. Z tych był Stefan Junczyk, dworzanin królewski u Zygmunta Augusta, zostawił syna Jerzego, żołnierza odważnego, za Króla Stefana. Junczyk drugi, to jest, są na Wołyniu niektórzy, którzy podobnego temuż, herbu zażywają, z tą tylko różnicą, że krzyż poprzeczny jeden tylko kładą, nie dwa, jak się wyżej mówiło.Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, tom IV