Из Википедии, бесплатной энциклопедии
Перейти к навигации Перейти к поиску
Судебное разбирательство в Освенциме, Краков , Польша

Испытание Аушвиц началось 24 ноября 1947 года в Кракове , когда польские власти (далее Национальный трибунал Supreme ) попытались сорок один бывшие сотрудниками из концентрационных лагерей Освенцима . Испытания закончились 22 декабря 1947 года. [1]

Самыми известными обвиняемыми были Артур Либехеншель , бывший комендант; Мария Мандель , руководитель женских лагерей Освенцима; и врач СС Иоганн Кремер . Еще тридцать восемь офицеров СС - тридцать четыре мужчины и четыре женщины - которые служили охранниками или врачами в лагерях, также предстали перед судом.

Вердикт Верховного национального трибунала по первому процессу в Освенциме [ править ]

Пытки заключенных [Освенцима], уже замученных до крайности [внесудебными средствами], являются свидетельством бесчеловечной жестокости, совершенной теми подсудимыми, которые в результате судебного разбирательства были приговорены к смертной казни. Перечисленные насильственные преступления, совершенные названными обвиняемыми, которые все в меньшей или большей степени участвовали в массовых убийствах заключенных, также показывают, что обвиняемые были причастны к убийствам для удовольствия, а не во исполнение приказов своего начальства. Если бы не выраженное ими желание убить, в противном случае они проявили бы элементы сочувствия к жертвам или, по крайней мере, проявили бы безразличие к их тяжелому положению, но не замучили бы их до смерти.

-  Выписка из приговора [2]
Rudolf Höss immediately before being hanged

Rudolf Höss, sentenced in another trial, was executed on April 16, 1947, in front of the crematorium at Auschwitz I. The trial of camp commandant Höss which took place at the Supreme National Tribunal in Warsaw throughout March 1947 was the actual first ever Auschwitz trial, followed by the trials in Kraków several months later.[2]

Summary[edit]

The Supreme National Tribunal presiding in Kraków issued 23 death sentences, and 17 imprisonments ranging from life sentences to 3 years. All executions were carried out on January 28, 1948, at the Kraków Montelupich Prison, "one of the most terrible Nazi prisons in occupied Poland" used by Gestapo throughout World War II.[2][3] Maria Mandel and Therese Brandl were the first to be executed. One person was acquitted; Sergeant Major Hans Münch, who refused to participate in the selection process and made futile, though confirmed requests for more food to the inmates.[4]Liebehenschel, Mandel and Kremer were condemned to death, as were Hans Aumeier, August Bogusch, Therese Brandl, Arthur Breitwieser, Fritz Buntrock, Wilhelm Gehring, Paul Götze, Maximilian Grabner, Heinrich Josten, Hermann Kirschner, Josef Kollmer, Franz Kraus, Herbert Ludwig, Karl Möckel, Kurt Mueller, Eric Muhsfeldt, Ludwig Plagge, Hans Schumacher and Paul Szczurek (Arthur Breitwieser and Johann Kremer had their sentences commuted to life imprisonment). Luise Danz, Hans Koch, Anton Lechner, Adolf Medefind, Detlef Nebbe, and Karl Seufert received life sentences. Alexander Bülow, Hans Hoffmann, Hildegard Lächert, Eduard Lorenz, Alice Orlowski, Franz Romeikat, and Johannes Weber were sentenced to 15 years. Richard Schroeder received 10 years, Erich Dinges five years, and Karl Jeschke three years. Hans Münch was acquitted.

See also[edit]

  • Belzec Trial before the 1st Munich District Court in the mid-1960s, eight SS-men of the Belzec extermination camp tried, seven acquitted
  • Chełmno Trials of the Chełmno extermination camp personnel, held in Poland and in Germany. The cases were decided almost twenty years apart
  • Dachau Trials held within the walls of the former Dachau concentration camp, 1945–1948
  • Majdanek Trials, the longest Nazi war crimes trial in history, spanning over 30 years
  • Nuremberg Trials of the 23 most important leaders of the Third Reich, 1945–1946
  • Sobibor Trial held in Hagen, Germany in 1965, concerning the Sobibor extermination camp

Notes and references[edit]

  1. ^ Hermann Langbein (2013). "Auschwitz Trials (Cracow)". Auschwitz-Birkenau. Jewish Virtual Library. Retrieved 2013-04-24. Source: Encyclopaedia Judaica. Bibliography: Naumann, Auschwitz (Eng., 1966); H. Langbein, Der Auschwitz-Prozess: eine Documentation, 2 vols. (1965); Brand, in: Yad Vashem Bulletin, 15 (1964), 43–117.
  2. ^ a b c Paweł Brojek (Nov 24, 2012), Pierwszy proces oświęcimski (The First Auschwitz Trial). Archived 2013-10-22 at the Wayback Machine Portal Prawy.pl. Retrieved May 12, 2013. Quote: "Znęcanie się nad i tak nadmiernie udręczonymi więźniami dowodzi wielkiego zezwierzęcenia tych oskarżonych, którzy w wyniku przewodu sądowego zostali skazani na karę śmierci. To znęcanie się ze strony tych oskarżonych, którzy wszyscy brali mniejszy lub większy udział w zabijaniu więźniów, wskazuje też na to, że ci oskarżeni brali udział w tych zabójstwach z potrzeby wewnętrznej zabijania, a nie w wykonaniu rozkazu przełożonych. Gdyby bowiem nie odczuwali potrzeby zabijania, to albo okazywaliby więźniom współczucie, albo też byliby dla nich obojętni, lecz nie znęcaliby się nad nimi."
  3. ^ Adam Bajcar, Poland: A Guidebook, translated by S. Tarnowski, Interpress Publishers, Warsaw 1972.
  4. ^ "Swedish Television Interview with Hans Münch". Svenska Kommitten Mot Antisemitism (Swedish Committee Against Antisemitism); SS-Untersturmfuehrer Hans Muench (in) "Foernekandet av Foerintelsen. Nynazistisk historiefoerfalskning efter Auschwitz" by Stephane Bruchfeld. The Nizkor Project. 2012. Archived from the original on 2013-06-06. Retrieved 2013-05-12.
  • The Jewish Virtual Library: Auschwitz Trial
  • Cyprian T., Sawicki J., Siedem wyroków Najwyższego Trybunału Narodowego, Poznań, 1962
  • G. Álvarez, Mónica. "Guardianas Nazis. El lado femenino del mal". Madrid: Grupo Edaf, 2012. ISBN 978-84-414-3240-6